„Hity i kity Łodzi” to plebiscyt, w którym wybierane są najlepsze i najgorsze sprawy minionego roku, powody do dumy i do wstydu, blaski i cienie łódzkiej rzeczywistości. W głosowaniu internetowym wskażecie które aktywności w mieście uważacie za najładniejsze, najciekawsze lub najbardziej pożyteczne, a które za nietrafiony lub źle zrealizowany pomysł. „Hity i kity Łodzi” to z jednej strony wyrażenie uznania dla wysiłku miejskich instytucji oraz prywatnych inwestorów, dzięki którym pozytywnie zmienia się oblicze Łodzi, a z drugiej zwrócenie uwagi na bylejakość rozwiązań, którą często jesteśmy zmuszeni zaakceptować a która negatywnie wpływa na komfort korzystania z przestrzeni miejskiej. Chcemy za pomocą plebiscytu motywować do szukania coraz to lepszych rozwiązań i stawiania wyżej poprzeczki osobom odpowiedzialnym za miasto bo jeśli nie będziemy bardziej wymagający nie doświadczymy lepszej jakości.
Tegoroczna edycja plebiscytu składać się będzie łącznie z dziesięciu kategorii – pięciu dla hitów: Aktywność roku, Uciecha roku, Inicjatywa roku, Atrakcja roku i Przemiana roku oraz pięciu dla kitów: Gorycz roku, Trauma roku, Absurd roku, Destrukcja roku i Chała roku. Tegoroczne głosowanie rozpocznie się 22 lutego i potrwa do 14 marca, wyniki natomiast ogłosimy 17 marca. Poniżej przedstawiamy wszystkich kandydatów wraz z krótkim uzasadnieniem i kilkoma zdjęciami.

Nominacje w kategorii Aktywność roku czyli najlepsza aktywność w trosce o zwiększenie estetyki w mieście:
+ Posadzenie dużych drzew przy ulicach Jaracza, Traugutta, Tuwima i Nawrot
+ Montaż słupków przy ul. Kilińskiego (od Narutowicza do Traugutta) i przerwanie dewastacji
+ Odbudowa i remont willi „Szuflandia”
+ Generalny remont pałacu Steinertów
+ Policja na placu Dąbrowskiego i mandaty dla nielegalnie parkujących kierowców
W ciągu całego roku 2019 zyskaliśmy w mieście bardzo niewiele drzew i zdecydowanie oczekujemy od władz miasta w kolejnym roku więcej zaangażowania w tej kwestii, ale bardzo doceniamy fakt, że podczas przebudowy ulic Jaracza, Traugutta i Nawrot posadzono duże drzewa – każde takie drzewo to nie tylko zwiększenie estetyki ulicy ale przede wszystkim inwestycja w zdrowie mieszkańców. Takie nasadzenia powinny stać się już standardem podczas każdej przebudowy ulicy, bez wyjątku, z każdym rokiem powinniśmy nawet pobijać własne łódzkie ilościowe rekordy.

Remont budynku również poprawia estetykę jakiegoś fragmentu miasta a w ubiegłym roku wypiękniały dwa bardzo cenne dla łodzian obiekty. Odbudowana i odnowiona została willa Edwarda Hentschela, która zagrała Rzeczpospolitą Krasnoludową w filmie „Kingsajz” oraz generalnie wyremontowany został pałac Steinertów. Na obydwie metamorfozy wszyscy bardzo czekaliśmy i mamy nadzieję, że każda z nich będzie dobrym przykładem dla całej swojej okolicy.
Przez ponad rok przy ulicy Kilińskiego, na sporym odcinku od ulicy Narutowicza do Traugutta, musieliśmy chodzić po błocie i mieć na uwadze, że możemy zostać potrąceni przez samochód chociaż byliśmy na chodniku. Egoistyczni kierowcy samochodów uklepali wszystkie trawniki, a piachem i błotem zabrudzili wszystkie chodniki. Wjeżdżając po przejściach dla pieszych i jadąc wzdłuż chodnikiem narażali pieszych na niebezpieczeństwo. Na szczęście łódzkie instytucje postanowiły zapobiec dalszej degradacji montując słupki uniemożliwiające samochodom wjazd, i choć zrobiły to zdecydowanie za późno pozostawiając nam już jedynie klepiska i chodniki w błocie, to i tak bardzo chcielibyśmy docenić i wyróżnić ich działanie, które zarówno zapobiegnie dalszej dewastacji jak i umożliwi pieszym normalne i bezpieczne poruszanie się. Liczymy również po cichu na to, że zostaną tu rekultywowane trawniki – skoro zezwalano na ich niszczenie powinno się je teraz przywrócić. Oczywiście w przyszłości instytucje powinny takim sytuacjom zapobiegać albo interweniować wcześniej ale bardzo doceniamy uporządkowanie przestrzeni tak dużego obszaru i przede wszystkim jesteśmy przeszczęśliwi, że wreszcie dostrzeżono potrzeby pieszych.

W ogóle jakiekolwiek większe działania uświadamiające dziko parkującym kierowcom, że robią źle są u nas w Łodzi sprawą nadal sporadyczną. Właśnie dlatego chcemy wyróżnić w tym roku zmasowany przyjazd Policji na plac Dąbrowskiego i ukaranie parkujących na płycie placu mandatami. Chcielibyśmy tą nominacją przekazać, że ta jednostkowa akcja, o której sporo pisano w Internecie, powinna być standardem w cywilizowanym kraju bo bez egzekwowania porządku i stosowania się do zasad nie będziemy mieć wokół siebie porządku i stosowania się do zasad.
Nominacje w kategorii Uciecha roku czyli najszczęśliwsze wydarzenie:
+ Ocalenie neonu „Łódź Fabryczna” przed wyjazdem do Warszawy
+ Rozpoczęcie inwestycji „Fuzja”
+ Rozpoczęcie rewitalizacji obszarowej centrum
+ Otwarcie nowej siedziby Muzeum Sztuki
+ Wpisanie elektrociepłowni EC-2 do rejestru zabytków
Na dobre rozpoczęła się rewitalizacja obszarowa centrum, i choć jej jakość pozostawia sporo do życzenia nie ma wątpliwości, że jest to działanie, która w dużym stopniu podwyższy jakość naszego korzystania z miasta i uestetyzuje miejsca, które wcześniej wywoływały jedynie zdegustowanie lub strach. W roku 2019 rozpoczęła się również realizacja inwestycji „Fuzja”, która zmieni spory obszar naszego miasta przy ulicy Tymienickiego. W ramach inwestycji powstają nowe obiekty mieszkalne oraz odnawiane są stare pofabryczne budynki, w tym dawna elektrownia Scheiblera. Nie ma chyba osoby, która nie wyczekiwałaby momentu aż w końcu dawne Zakłady Przemysłowe Scheiblera znów zaczną tętnić życiem, prawda?

W ubiegłym roku otwarto również nowe przestrzenie Muzeum Sztuki przy ulicy Więckowskiego, dzięki którym nie tylko zbiory zyskały więcej przestrzeni ale również odwiedzający mają większy komfort z korzystania z muzeum. Nowa czytelnia, nowe pomieszczenia do prelekcji czy warsztatów, a do tego przyjemny taras, z którego zobaczymy całe podwórze przepięknego pałacu Maurycego Poznańskiego to tylko niektóre z nowości jakimi dysponuje teraz Muzeum Sztuki. Wystarczy chociaż raz wybrać się do nowej częsci muzeum (wejście od strony ulicy Gdańskiej) aby się przekonać, że decyzja o powiększeniu jego siedziby była strzałem w dzisiątkę.

Nieużytkowaną już elektrociepłownię EC-2 wpisano do rejestru zabytków. Niestety dokonano tego zdecydowanie za późno i z powodu decyzji jej obecnego właściciela zdążyliśmy już utracić wiele cennych fragmentów tego obiektu, które mogłyby zostać w przyszłości chociaż w niewielkim stopniu wykorzystane. Mimo wszystko oceniamy wpis do ewidencji jako ważny przekaz, że architektura przemysłowa, niezależnie z jakich lat pochodzi, również jest świadectwem naszej historii, i niezależnie od tego co o niej myśli sam jej obecny czy przyszły właściciel to wypada ją traktować z dużym szacunkiem. To, że jeden właściciel nie widzi w takiej architekturze potencjału nie oznacza, że ona tego potencjału nie ma, dlatego naszym zdaniem wpisy do rejestru i ewidencji zabytków powinny być swego rodzaju przypomnieniem wszystkim inwestorom, że wpisane obiekty nie są „dla każdego”.

Być może to właśnie przez niedostrzeganie potencjału w rzeczach, które są świadkiem naszej historii prawie utraciliśmy kultowy neon „Łódź Fabryczna” ze starego dworca fabrycznego. PKP nie za bardzo chciało już trzymać neon w swoim magazynie, i nie ma się co dziwić, końcu nie posiada on dla nich żadnej wartości sentymentalnej. Na dodatek nikt z Łodzi również nie był neonem specjalnie zainteresowany, łódzkie instytucje nie widziały na niego pomysłu – stare to i brudne, na co to trzymać?! Najłtwiejszym sposobem dla nich wszystkich było więc pozbycie się 'problemu’ a Muzeum Neonów w Warszawie było gotowe ten 'problem’ przygarnąć. Dla łodzian ta nowina to było coś jak policzek więc rozpętała się spora afera na portalach społecznościowych i w lokalnych mediach. Po wielu głosach niezadowolenia z całej tej sytuacji władze miasta jednak poszły po rozum do głowy i postanowiły szczęśliwie neonu nie oddawać. Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do pozostawienia łodzianom neonu, a teraz czekamy na jego wykorzystanie, u nas, w Łodzi, na łódzkiej ziemi, nasze propozycje znaleźć można o tutaj ;)
Nominacje w kategorii Inicjatywa roku czyli najfajniejszy i najbardziej pożyteczny pomysł:
+ Piknik sąsiedzki w podwórzu kamienicy przy ul. Jaracza 42
+ Akcja społeczna „Weranda dla pszczoły” Fundacji Kolorowo
+ Daszek nad wejściem hotelu Polonia
+ Ustawienie drzew w donicach przy ul. Wólczańskiej przez „Synergię”
+ Oczyszczenie elewacji Domu Handlowego „Domus” z banerów reklamowych
+Działalność Drukarni Sztuki w Starej Drukarni
Kategoria „Inicjatywa roku” to kategoria, której celem jest zwrócenie uwagi, że niektórym się po prostu chce coś zrobić dla innych i dla miasta. Chcemy za jej pomocą wyróżnić pomysły, które ktoś zrealizował chociaż wcale nie musiał. Już na wstępie poprosimy o gromkie brawa dla autorów i realizatorów wszystkich powyższych pomysłów [i tu rozlegają się brawa] za wyjątkową empatię i za to, że ich zdaniem mieszkańcy Łodzi po prostu zasługują na coś atrakcyjnego, integrującego lub pobudzającego wyobraźnię.
W obecnych czasach niewiele osób może powiedzieć, że zna swoich sąsiadów, i to nie tylko mieszkańcy bloków mijają się bez słowa na osiedlu ale również mieszkańcy kamienic, w których przecież o kontakt sąsiedzki jest łatwiej. Niestety łatwiej jest tylko z pozoru a w rzeczywistości nawet na tym samym piętrze kamienicy nie znamy nikogo i czasem potrzebujemy jakiegoś dodatkowego zachęcenia do interakcji. Dlatego fajną sprawą okazuje się być na przykład piknik sąsiedzki, i taki właśnie zorganizowali sobie mieszkańcy kamienicy przy Jaracza 42, z okazji zbliżającego się remontu ich kamienicy. Goście przygotowali coś do jedzenia dla innych a na jednym z balkonów odbyły się występy solistów Teatru Muzycznego oraz zespołu Samokhin Band. Bardzo popieramy taką inicjatywę, oby takich więcej!

Podobny pomysł integracji mieszkańców kamienicy miała Fundacja Kolorowo, która organizuje cykl spotkań sąsiedzkich „Weranda dla pszczoły”, podczas których sąsiedzi mają okazję lepiej się poznać sadząc rośliny balkonowe. Taka akcja społeczna nie tylko integruje ze sobą mieszkańców kamienicy ale również zwraca uwagę na problem wymierania pszczół, które zapylają około 70% roślin. Strata pszczół oznaczać będzie dla nas nie tylko stratę miodu ale również klęskę żywiołową dlatego sadząc rośliny miododajne na naszych balkonach pomagamy pszczołom i nam samym. Brawa za pomysł na akcję i za realizację jej w łódzkich podwórkach!
Hotel Polonia wcale do swojego funkcjonowania nie potrzebował żadnego dodatkowego elementu nad wejściem… ale zawiesił strojny daszek! Dzięki tej decyzji parter hotelu zyskał na elegancji i wyraźnie widać teraz z daleka gdzie znajduje się wejście do hotelu. Zyskał na tym cały fragment ulicy Narutowicza, który na zdjęciach można pomylić nawet z fragmentem paryskiej ulicy.
Czasam nie da się posadzić drzewa w ziemi ale drzewo w donicy możemy postawić zawsze. Problem polega na tym, że generalnie nikt tego nie robi bo nie widzi takiej potrzeby, w przeciwieństwie do „Synergii”, która dobrze wie, że już tylko zieleń może nas wszystkich uratować ;) Dlatego bardzo doceniamy inicjatywę Synergii, która ustawiając drzewa w donicach przed swoją siedzibą przy ulicy Wólczańskiej, pokazała, że jak się chce to można, i że nawet prywatny właściciel może dać mieszkańcom miasta od siebie coś więcej. Piękny przykład dla wszystkich właścicieli, zarządców oraz inwestorów!

Elewacja frontowa Domu Handlowego „Domus” przez długi czas zaśmiecona była banerami reklamowymi. Nic tak nie psuje estetyki fragmentu ulicy jak mocno rzucający się w oczy baner na przepięknym budynku dlatego właściciele lokalu „Woda sodowa” mieszczącego się na parterze domu handlowego zaangażowali się w sytuację i wspólnie z administratorem budynku wywalczyli zdjęcie banerów z elewacji. Należą im się wielkie brawa za wcale niełatwą pracę w trosce o poszanowanie wartościowej architektury.

Jako ostatnią inicjatywę w tej edycji z przyjemnością nominujemy cały projekt „Drukarni Sztuki”, mający na celu umożliwienie zaprezentowania się kilku artystom w świeżo wyremontowanych wnętrzach Starej Drukarni czyli dawnej drukarni wojskowej przy ulicy Gdańskiej 130. Zarząd obiektu postanowił efektywnie wykorzystać swoje wnętrza do czasu sfinalizowania wszystkich umów najmu, dzięki czemu te pofabryczne przestrzenie tętniły życiem nawet gdy nie były jeszcze wynajęte. Pomysł genialny ale tak rzadko stosowany, prawda?
.
Nominacje w kategorii Atrakcja roku czyli najbardziej atrakcyjna nowość w przestrzeni miejskiej:
+ Rzeźba „Imagine. Wyobraź sobie…Nową Łódź!” autorstwa Mikołaja Apelt-Ciupińskiego
+ Neon „Wdech / Wydech” autorstwa Supergut Studio
+ Mural Andreya Bergera w podwórzu Starej Drukarni
+ Oświetlenie Łódzkiego Domu Kultury według projektu Design Lab Group
+ Instalacja „Nostalgia” autorstwa Dominiki Cebuli na przystanku MPK przy ul. Narutowicza
+ Pomnik jednorożca autorstwa Tomohiro Inaby
+ „My wheel of Łódź” na Starym Rynku
+ Instalacja parasolkowa w podwórku przy ul. Piotrkowskiej 120
Dzięki konkursowi zorganizowanemu przez Avestus Real Estate oraz Wydział Rzeźby i Działań Interaktywnych Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi przestrzeń pasażu pomiędzy budynkami „Imagine” wzbogaciła się o nową rzeźbę. Autorem zwycięskiego projektu jest student ASP Mikołaj Apelt – Ciupiński. Wielkoformatowa rzeźba o tytule „Imagine. Wyobraź sobie…Nową Łódź!” przedstawia lokalizację inwestycji „Imagine” na mapie Łodzi. Bardzo nam się podoba taka abstrakcyjna forma i nawiązanie do żagli, a jeszcze bardziej podoba nam się cała idea konkursu, który zarówno daje szansę artystom na pokazanie swoich umiejętności jak i daje mieszkańcom miasta jakąś nową wartość w przestrzeni miejskiej. Bardzo byśmy chcieli aby coraz więcej inwestorów w taki sposób uatrakcyjniało nasze miasto.

Neon i instalacja artystyczna „Wdech / Wydech” autorstwa architektów Katarzyny Furgalińskiej i Łukasza Smolarczyka z pracowni Supergut Studio z Katowic, to jeden z naszych ulubionych pomysłów zrealizowanych w Łodzi w ciągu ostatnich lat. Pionowy neon składa się tylko z dwóch słów, a mimo to jest bardzo wymowny. Uważamy, że Łódź jest wręcz stworzona do realizacji takich pomysłów – Łódź nie jest prosta i płytka tylko wielowymiarowa i inspirująca, dlatego jest idealnym tłem dla wszelkich instalacji, powinny się one dosłownie czaić na nas za każdym rogiem i zapraszać nas do refleksji na temat przestrzeni miejskiej ;)

Murale również wpasowują się w łódzką rzeczywistość idealnie. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę zarząd Starej Drukarni, który we współpracy z Fundacją Urban Forms zaprosił jednego z najbardziej rozpoznawalnych artystów streetartowych w Rosji. Andrei Berger namalował mural z głowy, bez użycia rzutnika, ponieważ jego zdaniem właśnie takie malowanie daje poczucie większej integracji z architekturą. Dodatkowo inauguracja muralu została wzbogacona o specjalny mapping, który możecie zobaczyć tutaj. Mural dostępny jest do oglądania w podwórzu Drukarni, i jeśli jeszcze go nie widzieliście polecamy zajrzeć na Gdańską 130.
Elewacja Łódzkiego Domu Kultury została w ubiegłym roku pięknie oczyszczona a odświeżoną bryłę podkreśla oświetlenie według projektu pracowni Design Lab Group. Postanowiliśmy w tej edycji wyróżnić to oświetlenie w kategorii „Atrakcja roku” aby zwrócić uwagę na to jak bardzo budynek zyskuje będąc wieczorem oświetlony – takie delikatne podkreślenie bryły sprawia, że możemy docenić wszystkie jej walory nie tylko za dnia ale również wieczorem. Oczywiście, na wyróżnienie zasługuje w tej kwestii również sam projekt oświetlenia, bo dzięki temu, że jest on bardzo dobry budynek zyskuje więcej klasy.
Instalacja artystyczna „Nostalgia” autorstwa Dominiki Cebuli wkomponowana w przystanek MPK przy ulicy Narutowicza cieszy do dzisiaj oczy i pobudza naszą wyobraźnię. W czasach, w których wielkie miasta zalewa beton a pod inwestycje wycinane są drzewa taka ilość motywów kwiatowych to dla nas odskocznia od szarej rzeczywistości. Popieramy ten pomysł i mamy nadzieję, że możemy liczyć na jego kontynuację a Miasto wykreuje nam kolejne takie kreatywne przystanki.

Niezależnie od wątpliwości czy pomnik jednorożca powinien się pojawić w Łodzi czy też nie poddajemy go pod głosowanie bo dzieło japońskiego artysty Tomohiro Inaby to nie tylko znakomita praca sama w sobie ale również dla wielu mieszkańców miasta symbol nowej tożsamości Łodzi. Pomnik powstał jako realizacja jednego z projektów w Budżecie Obywatelskim a jeśli macie ochotę powspominać jego uroczyste odsłonięcie to zapraszamy tutaj.
Minęło sporo czasu od ostatniej atrakcji na Starym Rynku czyli „Koncertu na wstążki” kiedy pojawiło się koło widokowe „My wheel of Łódź”. Możnaby pomyśleć, że koło widokowe to atrakcja tylko dla turystów ale nic bardziej mylnego! Łodzianie nie posiadają zbyt wielu punktów widokowych nad czym ogromnie ubolewamy, i jak się okazuje nie tylko my ubolewamy bo nie tylko osoby przyjezdne wykreowały te spore kolejki do przejażdżki kołem „My wheel of Łódź”. Nas interesuje natomiast najbardziej nie samo koło widokowe ale to, jak zaktywizuje ono przestrzeń. Stary Rynek to nadal zapomniane miejsce, które 'żyje’ jedynie okazjonalnie za sprawą niewielkich inicjatyw oddolnych, Miasto natomiast nie inwestuje w jego aktywizację. Dlatego zwracamy tą nominacją uwagę na to, że warto zapraszać tutaj artystów i firmy oferujące rozrywkę bo to się tutaj na prawdę sprawdza.
Filmowe podwórze przy ulicy Piotrkowskiej 120 z okazji Festiwalu Dobrego Smaku przyozdobiło się w kolorową instalację z parasoli, która wywołała niemałą furorę w mieście zarówno wśród mieszkańców jak i osób przyjezdnych. Instalacja cały czas jest wielkim hitem na Instagramie, co nas zupełnie nie dziwi, i na szczęście została z nami do dzisiaj udowadniając, że łódzkie podwórka wcale nie muszą być szare.

Nominacje w kategorii Przemiana roku czyli najlepsza przebudowa lub remont obszaru:
+ Odcinek ulicy Traugutta (od Sienkiewicza do Kilińskiego)
+ Odcinek ulicy Jaracza (od Wschodniej do Kilińskiego)
+ Odcinek ulicy Nawrot (od Piotrkowskiej do Kilińskiego)
+ Odcinek ulicy Tuwima (od Kilińskiego do Targowej)
+ Park Sienkiewicza
Efekty takich inwestycji zauważamy najbardziej, ułatwiają nam życie i sprawiają, że zwykłe pójście do sklepu czy spotkanie ze znajomym jest przyjemniejsze. Każdy z wyremontowanych w ubiegłym roku fragmentów ulic ma swoje lepsze i gorsze punkty, dlatego bardzo jesteśmy ciekawi który z nich Wy uważacie za najlepiej zrealizowany. Dokonując wyboru weźcie pod uwagę wiele czynników – nie tylko czy jest ładnie ale też czy jest funkcjonalnie. Czy wygodnie chodzi się chodnikiem, czy podczas remontu poszanowano zieleń lub posadzono nową? Czy dobrze ułożono płyty/kostkę lub czy znalazły się miejsca parkingowe? Czy udało się wykorzystać cały potencjał ulicy czy też nie? Wasz wybór będzie cenną wskazówką dla łódzkich intytucji!




Nominacje w kategorii Gorycz roku czyli bezradność, bezczynność i smutny brak postępów:
– Puste lokale na dworcu fabrycznym
– Banery reklamowe na Sukcesji i przed Sukcesją
– Banery reklamowe na Centralu
– Przedłużający się remont parku Moniuszki
– Przedłużający się remont al. Śmigłego – Rydza
– Zaniedbanie rozpadającej się kostki na skrzyżowaniu ulic Kilińskiego – Sass – Zdort
– Brak dróg tymczasowych na remontowanych ulicach
Kolejny rok minął a dworzec fabryczny nadal posiada lokale użytkowe, które zamiast służyć mieszkańcom i turystom nie służą mieszkańcom i turystom ponieważ nie są wynajęte. Tymczasem w okolicy dworca nadal brakuje gastronomii, drogerii, usług czy dyskontu. Centrum handlowo – usługowe Sukcesja nie tylko w dalszym ciągu zamiast ukazywać swoją fabryczną (udawaną ale jednak) fasadę prezentuje brzydkie banery reklamowe, ale w tym roku poszedł o krok dalej i ustawił dodatkowo banery z reklamami. Obydwa budynki Centralu również zmuszały nas przez cały rok 2019 do oglądania ogromnej wielkości banerów z produktami mięsnymi i pogarszały estetykę całego skrzyżowania Piłsudskiego – Piotrkowska.

Przedłużające się remonty stają się chyba powoli specjalnością Łodzi, wobec której wszyscy są chyba już zupełnie bezradni. Długi czas trwania prac nie tylko wydłuża czas wszelkich podróży po mieście ale też wpływa negatywnie na komfort pieszych, dla których przeważnie nie tworzy się tymczasowych nawierzchni, zmuszeni są oni więc do chodzenia po piachu i błocie. Jeśli mowa o chodzeniu to wiele punktów w Łodzi idąc chodnikiem właśnie trzeba było omijać. Najbardziej znany z nich to nawierzchnia z kostki przy skrzyżowaniu ulic Kilińskiego i Sass – Zdort, leżąca w nieładzie przez wiele miesięcy, która jest taką symboliczną czkawką jaką odbija nam się to morze kostki wylane przez cały rok 2019 podczas różnych remontów.


Nominacje w kategorii Trauma roku czyli najbardziej bolesne zdarzenie, po którym niesmak pozostanie na długo:
– „Pielęgnacja” drzew przy ulicy Sienkiewicza przez Light Move Festival
– Wpuszczenie transportu indywidualnego na ulicę Kilińskiego i zablokowanie komunikacji miejskiej
– Działanie Obszarowego Systemu Sterowania Ruchem
– Porzucona mozaika Hort Cafe na trawie w pasażu Schillera
Light Move Festival, za pozwoleniem instytucji miejskich, przyciął gałęzie drzew przy ulicy Sienkiewicza pozostawiając nas z przykrym widokiem na kolejne miesiące. Na taki okazjonalny szacunek do zieleni nie powinno być naszego przyzwolenia, tym bardziej, że winowajca nie raczył do tej pory ani przeprosić mieszkańców ani zrekompensować im straty.

Podczas trwania remontu ulicy Sienkiewicza na ulicę Kilińskiego (odcinek pomiędzy Piłsudskiego a Tuwima) wpuszczono transport indywidualny czym totalnie zablokowano komunikację miejską, powodując jej opóżnienia nawet o półtorej godziny. Ten skandaliczny paraliż jest do dziś dla nas zupełnie niezrozumiały bowiem ZDiT i Biuro Inżyniera Miasta powinni działać w trosce o usprawnienie poruszania się po mieście a nie to poruszanie się po mieście blokować. Ulica Kilińskiego jest już w sporej części po przebudowach ale mentalne zarządzanie nią jest takie jak kilka lat temu, gdy Kilińskiego stała w permanentnym korku. Komunikacja miejska na Kilińskiego nie jest w stanie być konkurencyjna i jest powodem tylko większej frustracji. Tracą na tym wszyscy a najbardziej ci, którzy wybrali środek transportu, który powinien mieć w centrum miasta priorytet.

I zostańmy w temacie tego priorytetu. Obszarowy System Sterowania Ruchem nie przyniósł w ubiegłym roku obiecanych nam korzyści. W centrum miasta miały być realizowane działania wprowadzające priorytet dla transportu zbiorowego i ruchu pieszego, z jednoczesnym ograniczeniem ruchu pojazdów indywidualnych. Niestety efekt był odwrotny a najlepiej na szybkości ruchu zyskały pojazdy indywidualne. Z ogromną przyjemnością nominujemy działanie OSSR do „Traumy roku” a jeśli chcecie dowiedzieć się w tej sprawie więcej odsyłamy Was tutaj.
Mozaika Hort Cafe zdaje się być kompletnie porzucona przez jej właścicieli, położona na trawie w poziomie (choć jej przeznaczenie to pion) wystawiona jest na szkodliwe warunki atmosferyczne oraz służy jako pochylnia do jazdy na deskorolce. Chociaż jej właściciel zapewnia, żę odpowiednio jej pilnuje i o nią dba to dla nas obraz leżącej na trawie mozaiki jest symbolem braku poszanowania do detalu o dużej wartości historycznej, fatalnym przykładem dla innych właścicieli lokali oraz wielką demotywacją do jakichkolwiek działań na korzyść miasta bowiem jeśli sam właściciel detalu tak o niego „dba” to jak mamy w naszym mieście zachować nieliczne pozostałości historii?

Nominacje w kategorii Absurd roku czyli najgorszy i najbardziej bez sensu pomysł:
– Spóźnione ustawienie donic z drzewami na ul. Narutowicza
– Całkowity brak obiecanych donic na placu Dąbrowskiego
– Zawieszenie kolejnych połączeń z lotniska Łódź Lublinek
– Układ przebudowanego skrzyżowania ulic Kilińskiego – Dąbrowskiego
– Wyłączenie z użytkowania torowisk tramwajowych (m.in. Legionów i Wojska Polskiego)
– Nieukończone ciągi chodników i dróg rowerowych wzdłuż ulicy Zgierskiej
– Powolna realizacja zwycięskich projektów rowerowych z BO z poprzednich lat
Po co ustawiać drzewa w donicach we wrześniu? Żeby je zabrać w październiku! Takiego zdania jest Zarząd Zieleni Miejskiej, który trochę naszym zdaniem zakpił z mieszkańców miasta głosujących w Budżecie Obywatelskim na projekt ustawienia drzew w donicach przy ulicy Narutowicza. Nie dość, że drzewka te ustawiono za późno, bo najbardziej potrzebne były wiosną i latem, to jeszcze były one tak małe, że niektórzy mijając je nawet ich nie zauważyli! Niestety to nie koniec absurdów bowiem na placu Dąbrowskiego donice z drzewami (również realizowane w ramach BO) nie zostały ustawione w ogóle! To zwyczajnie nie dotrzymanie słowa i strata czasu mieszkańców, którzy wybrali powyższe pomysły na drodze głosowania.

Nie tylko w przypadku tych projektów zignorowano głosy mieszkańców. Nie doczekaliśmy się również realizacji kilku projektów dotyczących infrastruktury rowerowej a te, które rozpoczęto nie zostały ukończone, np. ciągi chodników i dróg rowerowych wzdłuż ulicy Zgierskiej. Czyżby głosowanie w Budżecie Obywatelskim było jedynie stratą czasu wnioskodawców i osób głosujących?
Nie dość, że nie polepsza się jakości życia w mieście realizuąc obiecane projekty, to jeszcze wyłącza się z użytkowania torowiska tramwajowe. Zamknięcie torowisk przy ulicach Legionów i Wojska Polskiego to dla łodzian przykra sprawa i spore utrudnienie.

Zawieszenie kolejnych połączeń z lotniska Łódź Lublinek tylko utwierdza nas w przekonaniu, że nie nadążamy nad innymi dużymi miastami w Polsce. Podobne odczucia mamy patrząc na skrzyżowanie ulic Dąbrowskiego i Kilińskiego, które po przebudowie jest o wiele bardziej niebezpieczne a korzystanie z niego jest mniej intuicyjne i mniej komfortowe niż wcześniej. Dodatkowo jest to kolejne skrzyżowanie, na którym szynowa komunikacja miejska zamiast mieć priorytet ma antypriorytet. Czy to nie absurd? Oczywiście, że absurd!

Nominacje w kategorii Destrukcja roku czyli najbardziej nikczemne niszczenie lub zawłaszczenie przestrzeni:
– Dewastacja świeżo przebudowanych ulic w centrum przez kierowców samochodów
– Dzicz parkingowa przy Kilińskiego na odcinku od Narutowicza do Traugutta
– Parkowanie na placu przed hotelem Puro
– Parkowanie na placu Dąbrowskiego
– Rozprzestrzenianie się samochodów w pasażu Schillera
– Parkowanie na trawniku przy ulicy Tuwima, niedaleko EC1
Tutaj nie będziemy się zbytnio rozdrabniać bo granice naszej akceptacji dla braku poszanowania przestrzeni przez egoistycznych kierowców samochodów zostały już dawno przekroczone. Rok 2019 upłynął nam na ogromnym zdziwieniu jak niewiele znaczy dla niektórych mieszkańców miasta zieleń, chodnik czy pieszy. Egoistyczne parkowanie niszczy wszystko na swojej drodze i stwarza niebezpieczeństwo a za jego konsekwencje musimy się wstydzić przez osobami przyjeżdżającymi do nas z innych, bardziej cywilizowanych, dużych polskich miast. Każda taka parkingowa dzicz to również obraz bezczynności miejskich instytucji, który prowadzi do pozbawienia nas estetyki i zieleni. Wybierzcie z nominowanych destrukcji tę, która Waszym zdaniem jest najbardziej odczuwalna, najpaskudniejsza i najgorzej świadczy o jej twórcach.
Nominacje w kategorii Chała roku czyli najbrzydsza realizacja:
– Ogrodzenie zabytkowego parku Klepacza od strony północnej i zachodniej
– Jakość ułożenia klinkierowej nawierzchni na ul. Jaracza
– Przebudowa komórek przy ul. Abramowskiego
– Jarmark Bożonarodzeniowy przy ul. Piotrkowskiej
Zabytkowy park Klepacza zyskał w 2019 roku nowe ogrodzenie. Możnaby przypuszczać, że skoro park jest zabytkowy to jego charakter zostanie podkreślony stylistyką ogrodzenia. I niby tak zostało zrobione ale jednak nie do końca ponieważ ogrodzenie historyzujące i stylizowane pojawiło się jedynie od strony wschodniej, pozostałe strony zyskały brzydki płot. Pikanterii dodaje fakt, że za to brzydactwo (i w pewnym sensie też dyskriminację przechodniów) odpowiada Politechnika Łódzka, która powinna prezentować wysokie poczucie estetyki. Kultowe komórki przy ulicy Abramowskiego straszyły kiedyś zaniedbaniem, teraz straszą jakością przebudowy. Niby żadnej zmiany a jednak zmiana jest, na niekorzyść, bo teraz nie mamy ani wysokiej jakości ani charakteru… Niestety, wolimy już to, co było kiedyś a wstyd z powodu zaniedbania był mniejszy niż z powodu fatalnego gustu i niskiej jakości wykonania. Jakość prac to w ogóle coś bardzo rzadko spotykanego w ubiegłym roku a zwłaszcza w przypadku przebudowy ulicy Jaracza. Nawierzchnia klinkierowa położona jest fatalnie, wytykają to już zarówno mieszkańcy jak i Radni Miejscy, jednak bez skutku, mijają miesiące a naprawy brak.


Jarmark Bożonarodzeniowy przy Piotrkowskiej natomiast to największy festiwal kiczu, brudu i tandety jaki został zorganizowany w całym poprzednim roku. Sam targ stanowiło kilka skromnych budek, a dodatkową atrakcją było wesołe miasteczko wyglądające raczej jak z horrorów. Podczas gdy inne polskie miasta prześcigają się w tworzeniu coraz to piękniejszych jarmarków bożonarodzeniowych organizatorzy i koordynatorzy łódzkiego jarmarku chyba co roku stawiają sobie do realizacji cel zupełnie odwrotny.

To już wszystkie nominacje, gratulujemy wszystkim czytelnikom, którzy dobrnęli do końca tego wpisu! Nasze szanowne Jury w Waszej osobie spokojnie może teraz udać się na obrady i narady, a my poniżej publikujemy link do głosowania. Więcej zdjęć i opisów nominowanych spraw znajdziecie w wydarzeniu na Facebooku poświęconym Plebiscytowi Hity i kity Łodzi 2019.